Witalis Skorupka

---

Rodzina

Matka Witalisa Skorupki, Zofia Nowacka, przyszła na świat w 1900 roku w Mariupolu, położonym nad Morzem Azowskim. Była córką polskiego kolejarza, co wpływało na jej późniejsze życie. Ojciec Witalisa, Aleksander Skorupka, pochodził z Podlasia i był stryjecznym bratem znanego księdza Ignacego Skorupki. W latach 1914/1915 został wcielony do armii carskiej.

W trakcie I wojny światowej Aleksander brał udział w walkach na różnych frontach, w tym w Karpatach, gdzie zdecydował się na dezercję. Po swoistej „ucieczce” z pola walki, w obawie przed nadchodzącymi konsekwencjami, ponownie zgłosił się do armii, gdzie otrzymał funkcję łącznika. To w Petersburgu, gdzie zmiany polityczne związane z rewolucją październikową zaczynały dominować, Aleksander zaangażował się w działalność partyjną.

W ramach swojej politycznej aktywności odwiedził Mariupol, gdzie spotkał Zofię Nowacką. Z tego miasta, Aleksander wraz z rodziną żony, powrócił do Polski jednym z transportów Polaków, które były organizowane przez Feliksa Dzierżyńskiego. Podczas swojego życia Aleksander Skorupka był również członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, co dodatkowo ukazuje jego zaangażowanie w sprawy społeczne.

Ostatecznie, zmarł w 1945 roku, dotknięty ranami odniesionymi w trakcie powstania warszawskiego, co uwypukliło dramatyczne losy jego życia i zaangażowanie w walkę o wolność.

Życiorys

Witalis Skorupka swoje dzieciństwo spędził w Białymstoku, gdzie angażował się w działalność harcerską, będąc członkiem 3. drużyny harcerskiej im. Zawiszy Czarnego. Na przełomie lat 1938 i 1939, rodzina Skorupków postanowiła przeprowadzić się do Sadyby w Warszawie. W czasie II wojny światowej Witalis pełnił funkcję gońca, uczestnicząc również w Akcji „Burza”. 9 listopada 1945 roku, w wyniku tzw. procesu kiblowego, został skazany na karę śmierci przez sąd wojskowy, odbywający się w więzieniu praskim przy ulicy 11 Listopada.

Przez 36 dni przebywał w celi śmierci, a w 18. dniu swojego uwięzienia pozorowano jego egzekucję. Jednakże wyrok śmierci ostatecznie został zamieniony przez Bolesława Bieruta na 10 lat pozbawienia wolności. Na zmianę wyroku wpłynęły jego działania bojowe, w trakcie których zabił dwóch funkcjonariuszy gestapo: SS-Sturmscharführera Heinricha Krafta, szefa niemieckiej policji kryminalnej w Siedlcach, oraz jego kierowcę, Alfonsa Mantza, również będącego SS-manem. Obaj byli odpowiedzialni za brutalną likwidację getta siedleckiego.

Po ośmiu latach, w 1953 roku, Witalis Skorupka odzyskał wolność. Po zakończeniu odsiadki, zaangażował się w działalność społeczną, pełniąc funkcję prezesa Związku Więźniów Politycznych Skazanych na Karę Śmierci w Okresie Reżimu Komunistycznego oraz wiceprezesa Warszawskiego Oddziału Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego. Jego nietuzinkowa postawa była doceniana przez środowisko, co potwierdziło awansowanie go w 2016 roku przez ministra Antoniego Macierewicza na stopień pułkownika z okazji Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. W 2021 roku, Skorupka został również ambasadorem szczepień przeciw COVID-19.

Odznaczenia

Witalis Skorupka, wyjątkowa postać w historii Polski, została odznaczona licznymi medalami i krzyżami, które świadczą o jego zaangażowaniu i oddaniu dla kraju.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2021 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, wyróżnienie z 2008 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, zdobyty w 1995 roku,
• Krzyż Walecznych, przyznany dwukrotnie,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Krzyż Partyzancki,
• Medal „Pro Memoria”,
• Medal Wojska.

---

Oceń: Witalis Skorupka

---