Józef Edward Daszuta, urodzony 18 marca 1902 roku w Sokółce, był znaczącą postacią w historii Wojska Polskiego w czasach II Rzeczypospolitej. W swojej karierze wojskowej odznaczył się jako kapral, pełniąc ważne funkcje w służbie narodowej.
Warto podkreślić, że za swoje zasługi w obronie ojczyzny został odznaczony Orderem Virtuti Militari, który jest jednym z najwyższych wyróżnień wojskowych w Polsce, przyznawanym za męstwo i heroizm na polu bitwy.
Życiorys
Urodziny Józefa Daszuty miały miejsce w rodzinie Sylwestra i Cecylii z Karpowiczów. W jego młodzieńczych latach spędzał czas, pracując w gospodarstwie rolnym swoich rodziców.
W 1918 roku zdecydował się wstąpić do odrodzonego Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do 2 kompanii karabinów maszynowych w Białostockim pułku strzelców, z którym brał aktywny udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Jego obecność na polu walki miała miejsce w takich rejonach jak Baranowicze, Mińsk oraz w okolicach Berezyny.
W trakcie walki o przyczółek mostowy na Uszy, po tragicznej śmierci plutonowego Juszkiewicza, objął dowództwo plutonu karabinów maszynowych. Mimo silnego ognia artylerii, pozostawał na swoim stanowisku, odpierając ataki wroga. Za swoje niesamowite bohaterstwo w walce został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Po zakończeniu konfliktu wojennego, pozostał w służbie zawodowej w wojsku. W 1923 roku został przeniesiony do rezerwy. Rok później, w 1924, powrócił do wojska, gdzie ukończył szkołę podoficerską. Jednak w 1926 roku ponownie został zwolniony, decydując się na pracę we własnym gospodarstwie rolnym.
Działał na rzecz lokalnej społeczności, pełniąc funkcję członka Rady Miejskiej w Sokółce oraz angażując się w działalność „Strzelca”. W październiku 1939 roku w Sokółce został aresztowany przez NKWD. Przebywał w więzieniu najpierw w Sokółce, a następnie w Grodnie. 5 maja 1940 roku został wywieziony z Grodna, a po trzech dniach trafił do zakładu karnego w Mińsku. Data śmierci oraz miejsce pochówku Józefa Daszuty nie są znane.
Był mężem Marii z Rysiejków, a ich rodzina składała się z trójki dzieci: Reginy, Jana i Stanisława. W kwietniu 1940 roku cała rodzina została deportowana do Kazachstanu.
Przypisy
- a b c d e Wyrwa 2015, s. 49.
- a b c d e Polak (red.) 1993, s. 44.
- a b Polak (red.) 1993, s. 42.
- Różycki i Dybkowski 1929, s. 30.
Oceń: Józef Daszuta